Difference between revisions of "Active learning"
(→หลักการของการเรียนรู้แบบลงมือกระทำ) |
(→หลักการของการเรียนรู้แบบลงมือกระทำ) |
||
| Line 7: | Line 7: | ||
คือ 1. การกระทำโดยตรง 2. การสะท้อนของการกระทำ 3. การเสริมแรงภายในการคิดค้นและกิจกรรมทั่วไป 4. การแก้ปัญหา | คือ 1. การกระทำโดยตรง 2. การสะท้อนของการกระทำ 3. การเสริมแรงภายในการคิดค้นและกิจกรรมทั่วไป 4. การแก้ปัญหา | ||
| − | ทฤษฏีของเพียเจต์ ระบุถึงการเรียนรู้แบบลงมือกระทำว่า เด็กที่ได้รับข้อมูลโดยการเรียนรู้จากประสาทสัมผัสทั้งห้าจากคนหรือสิ่งของโดยผ่านประสบการณ์เดิม และความประทับใจ/การซึมซับ (Assimilation) ร่วมกับกระบวนการที่เด็กเปลี่ยนความคิดพฤติกรรมหรือความเชื่อที่ใช้จริง ซึ่งเป็นการเปลี่ยนความคิดใหม่ (Accomodation) และเกิดความสมดุลทั้ง 2 อย่างที่เกิดขึ้นเป็นข้อมูล หรือความรู้ที่มีอยู่ตอนนี้ (Equilibrium) สำหรับเพียเจต์แล้วการสร้างองค์ความรู้เป็นการกระทำที่เกิดขึ้นภายในบุคคล กระบวนการสร้างการกระทำด้วยเหตุผล และการกระทำเกิดขึ้นระหว่างประสบการณ์ ความคิด และพื้นฐานที่เด็กสร้างองค์ความรู้ เกิดจากมุมมองของเด็กที่มองโลกอย่างไรซึ่งภาษาเป็นสิ่งที่สื่อว่าเด็กมองโลกว่าเป็นอย่างไร เพียเจต์มองว่า เด็กกระตือรือร้นในการสร้างองค์ความรู้เพื่อจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ด้วยกระบวนการที่เด็กค้นพบสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง เพียเจต์มองว่า เด็กเป็นนักวิทยาศาสตร์น้อย เด็กแต่ละคนเป็นนักคิด บทบาทของผู้ใหญ่คือการสร้างสิ่งแวดล้อมให้เด็กตั้งสมมติฐานและมี[[เทคนิคการใช้คำถามเพื่อการคิดวิเคราะห์และการคิดสร้างสรรค์]]ที่เหมาะกับเด็ก (วศิณีส์, | + | ทฤษฏีของเพียเจต์ ระบุถึงการเรียนรู้แบบลงมือกระทำว่า เด็กที่ได้รับข้อมูลโดยการเรียนรู้จากประสาทสัมผัสทั้งห้าจากคนหรือสิ่งของโดยผ่านประสบการณ์เดิม และความประทับใจ/การซึมซับ (Assimilation) ร่วมกับกระบวนการที่เด็กเปลี่ยนความคิดพฤติกรรมหรือความเชื่อที่ใช้จริง ซึ่งเป็นการเปลี่ยนความคิดใหม่ (Accomodation) และเกิดความสมดุลทั้ง 2 อย่างที่เกิดขึ้นเป็นข้อมูล หรือความรู้ที่มีอยู่ตอนนี้ (Equilibrium) สำหรับเพียเจต์แล้วการสร้างองค์ความรู้เป็นการกระทำที่เกิดขึ้นภายในบุคคล กระบวนการสร้างการกระทำด้วยเหตุผล และการกระทำเกิดขึ้นระหว่างประสบการณ์ ความคิด และพื้นฐานที่เด็กสร้างองค์ความรู้ เกิดจากมุมมองของเด็กที่มองโลกอย่างไรซึ่งภาษาเป็นสิ่งที่สื่อว่าเด็กมองโลกว่าเป็นอย่างไร เพียเจต์มองว่า เด็กกระตือรือร้นในการสร้างองค์ความรู้เพื่อจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ด้วยกระบวนการที่เด็กค้นพบสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง เพียเจต์มองว่า เด็กเป็นนักวิทยาศาสตร์น้อย เด็กแต่ละคนเป็นนักคิด บทบาทของผู้ใหญ่คือการสร้างสิ่งแวดล้อมให้เด็กตั้งสมมติฐานและมี[[เทคนิคการใช้คำถามเพื่อการคิดวิเคราะห์และการคิดสร้างสรรค์]]ที่เหมาะกับเด็ก (วศิณีส์, 2560) |
== เอกสารอ้างอิง == | == เอกสารอ้างอิง == | ||
วศิณีส์ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2560). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับ STEM Education (สะเต็มศึกษา). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. | วศิณีส์ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2560). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับ STEM Education (สะเต็มศึกษา). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. | ||
Revision as of 12:48, 16 May 2018
การเรียนรู้ด้วยการลงมือกระทำ/การเรียนรู้อย่างกระตือรือร้น(Active learning)
ความหมาย
คือการที่เด็กสร้างองค์ความรู้จากการลงมือทำกิจกรรมต่างๆ และทำกิจกรรมนั้นๆ อย่างกระตือรือร้น ซึ่งกิจกรรมนั้นเกี่ยวข้องกับการแก้ปัญหาต่างๆ หรือหมายถึงเด็กสร้างองค์ความรู้ผ่านกิจกรรมโดยใช้ร่างกายและจิตใจ เด็กกระตือรือร้นในการตั้งคำถามหรือการเรียนรู้ที่เด็กได้กระทำกับวัตถุ ได้มีปฏิสัมพันธ์กับบุคคลความคิดและเหตุการณ์ จนสามารถสร้างองค์ความรู้ด้วยตนเอง (วศิณีส์, 2560)
หลักการของการเรียนรู้แบบลงมือกระทำ
คือ 1. การกระทำโดยตรง 2. การสะท้อนของการกระทำ 3. การเสริมแรงภายในการคิดค้นและกิจกรรมทั่วไป 4. การแก้ปัญหา
ทฤษฏีของเพียเจต์ ระบุถึงการเรียนรู้แบบลงมือกระทำว่า เด็กที่ได้รับข้อมูลโดยการเรียนรู้จากประสาทสัมผัสทั้งห้าจากคนหรือสิ่งของโดยผ่านประสบการณ์เดิม และความประทับใจ/การซึมซับ (Assimilation) ร่วมกับกระบวนการที่เด็กเปลี่ยนความคิดพฤติกรรมหรือความเชื่อที่ใช้จริง ซึ่งเป็นการเปลี่ยนความคิดใหม่ (Accomodation) และเกิดความสมดุลทั้ง 2 อย่างที่เกิดขึ้นเป็นข้อมูล หรือความรู้ที่มีอยู่ตอนนี้ (Equilibrium) สำหรับเพียเจต์แล้วการสร้างองค์ความรู้เป็นการกระทำที่เกิดขึ้นภายในบุคคล กระบวนการสร้างการกระทำด้วยเหตุผล และการกระทำเกิดขึ้นระหว่างประสบการณ์ ความคิด และพื้นฐานที่เด็กสร้างองค์ความรู้ เกิดจากมุมมองของเด็กที่มองโลกอย่างไรซึ่งภาษาเป็นสิ่งที่สื่อว่าเด็กมองโลกว่าเป็นอย่างไร เพียเจต์มองว่า เด็กกระตือรือร้นในการสร้างองค์ความรู้เพื่อจะเข้าใจสิ่งต่างๆ ด้วยกระบวนการที่เด็กค้นพบสิ่งต่างๆด้วยตัวเอง เพียเจต์มองว่า เด็กเป็นนักวิทยาศาสตร์น้อย เด็กแต่ละคนเป็นนักคิด บทบาทของผู้ใหญ่คือการสร้างสิ่งแวดล้อมให้เด็กตั้งสมมติฐานและมีเทคนิคการใช้คำถามเพื่อการคิดวิเคราะห์และการคิดสร้างสรรค์ที่เหมาะกับเด็ก (วศิณีส์, 2560)
เอกสารอ้างอิง
วศิณีส์ อิศรเสนา ณ อยุธยา. (2560). เรื่องน่ารู้เกี่ยวกับ STEM Education (สะเต็มศึกษา). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
